Alimentatie
Waarom is er kinder-/partneralimentatie?
Iedereen begrijpt dat het (veel) geld kost om een kind van de wieg tot aan zijn 21e jaar te verzorgen en op te voeden en om te voorzien in de kosten van zijn/haar levensonderhoud en studie. Omdat ouders een gezamenlijke verantwoordelijkheid hebben jegens hun kinderen en om kinderen financieel zo min mogelijk te laten lijden onder de scheiding van hun ouders is er kinderalimentatie.
Het idee achter partneralimentatie is dat een ex-echtgeno(o)t(e) geen blijvende inkomensschade moet lijden door de rolverdeling waar de echtgenoten tijdens het huwelijk samen voor hebben gekozen.
Stelt u zich een echtpaar voor dat destijds heeft gekozen voor een (meer of minder) traditionele rolverdeling. De vrouw stopt met werken/gaat parttime werken als er kinderen komen. Zij blijft (deels) thuis voor de kinderen terwijl de man het gezinsinkomen verdient en carrière maakt.
Na de scheiding heeft de vrouw een grote achterstand op de arbeidsmarkt in vergelijking met de situatie van de man die fulltime carrière heeft kunnen maken. De vrouw mist jaren werkervaring, haar opleiding is inmiddels verouderd en haar leeftijd is gevorderd.
Partneralimentatie is bedoeld om het gat te dichten tussen het werkelijke inkomen van de vrouw en het inkomen dat zij had kunnen hebben als zij fulltime carrière had kunnen maken.
Omdat de wetgever erkende dat de solidariteit van ex-echtgenoten ten opzichte van elkaar na het huwelijk niet eeuwig hoefde te duren, is de partneralimentatieplicht beperkt tot maximaal 12 jaar na het huwelijk ( bij kinderloze huwelijken die maximaal 5 jaar geduurd hebben, duurt de alimentatieplicht maximaal zoveel jaren als het huwelijk heeft geduurd)
Natuurlijk kunnen de rollen in bovenstaand voorbeeld ook omgekeerd zijn (de huisman die alimentatie ontvangt van zijn ex-vrouw).